Nacht in het hoogste toevluchtsoord van Ariège

Het hoogste en meest veeleisende toevluchtsoord in Ariège is dat van de Fourcat ! Met als hoogtepunt 2 m, duurt het ongeveer 445 uur wandelen met een goede bergvoet? en een hoogteverschil van 6 m. Eind juni ben ik hier bezig met mijn eerste solo klim naar de Fourcat toevluchtsoord ! EEN onvergetelijk avontuur heel lang in mijn geheugen gegrift... Laat me je vertellen?... ECHTE momenten in een toevluchtsoord ver van alles... maar zo dicht mogelijk bij de essentie!

Hoe daar te komen ?

Neem vanuit Toulouse de A66 richting Pamiers en vervolgens de N20 naar Tarascon-sur-Ariège. In Tarascon, richting Auzat, en verder tot aan de parkeerplaats "Pradières-d'en-haut". Het pad begint bij de parkeerplaats.

Reken op 1u40 van Toulouse.

De klim naar het toevluchtsoord van de vierkat

Met opsluiting is deze behoefte om tijd voor jezelf te nemen essentieel geworden. Ik had een groot verlangen om er even tussenuit te gaan en ik vond er “DE” ideale plek voor. De dag belooft warm te worden, ik vertrek om 7 uur vanaf de parkeerplaats van Pradière (30m) die ook het startpunt van de Izourt-vijver. Ik sta alleen op de parkeerplaats en begin mijn klim in het bos door de rode en witte markeringen te volgen van de GR10 die rustig klimt op de rechteroever (dus aan de linkerkant bij het stijgen) van de Arties-beek. Ik zorg ervoor om een ​​kudde Gascon-koeien en hun kalveren te omzeilen, zodat alles zo goed mogelijk verloopt. Inderdaad, de Gascon zijn erg beschermend voor hun kalveren, het verdient dus de voorkeur om bij hen weg te gaan.

Ik sluit me zonder moeite aan bij deIzourt vijver en ontmoet een inwoner van de vallei die zijn korte tocht (heen en terug) vanuit Vicdessos komt doen. We nemen de tijd om de Izourt-dam en de oude EDF-gebouwen te bespreken die herinneren aan de geschiedenis van een grote klimaatramp die plaatsvond in 1939. De bouw van de dam veroorzaakte de dood van 31 mensen, waaronder arbeiders, Italianen. Trouwens, Het erfgoedhuis in Auzat volgt dit verhaal tot in detail.

Ik neem het pad langs de vijver aan de linkerkant. De kleuren zijn gemengd met het rood van de stenen, het blauwgroen van het meer en de blauwe lucht, het is prachtig. Ik beklim dan een steile terugweg om bij de Orri de la Caudière flat (spreek uit "caoudière") aan te komen. Ik neem een ​​korte pauze voor zaden en gedroogd fruit voordat ik weer op pad ga.

Ik vervolg een veeleisende en goed stoned klim (met een paar passages waar je je handen moet leggen), mijn lichaam begint de inspanning te voelen, ik wilde ademen en daar ben ik! Ik blaas ! Wanneer zal ik dit toevluchtsoord zien? Een stap, twee stappen, ik motiveer mezelf: we gaan vooruit, gaan, gaan !! En hier ben ik bij de kleine pas die naar de kleine Fourcat-vijver leidt, waar je aan de ene kant de Izourt-vijver beneden kunt zien en aan de andere kant de schuilplaats in de verte.

Het pad gaat langs de kleine Fourcat-vijver aan de rechterkant om dan de stuw van de Fourcat-vijver te bereiken, ik ga links verder en voeg me bij de refuge, het is 12 uur. Ik word begroet door Django de border collie van de voogd.

Dit toevluchtsoord en deze vijvers verdienen fysiek en mentaal! ... Maar wat een beloning!

Een omgeving van adembenemende schoonheid

Ik kom meer dan drie dagen met twee nachten in de refuge en profiteer van de plek en zijn formidabele belvedère die gewoon geweldig is!

De refuge kijkt uit over het Petit Fourcat-meer aan de ene kant en het Fourcat-meer aan de andere kant. 'S Avonds observeren en horen we het gefluit van marmotten in de puinhelling in de verte. En tijdens een ochtendopsteking kon ik met haar eterlou een prachtige vrouwelijke gemzen bewonderen! Op dezelfde dag mochten de roofvogels niet worden overtroffen met een groep vale gieren, gevolgd door de majestueuze lammergieren.

Deze plek is een mengeling van zachtheid door zijn kleuren en zijn wilde dieren en eisen met deze steile berg. En om de dag in stijl af te sluiten, zijn de avondlichten gewoon niet te beschrijven!

Ik profiteer van twee zeer zonnige dagen om naar de top van Tristagne te klimmen met zijn 2 meter die een adembenemend uitzicht biedt op een groot aantal Ariège en Andorraanse toppen. Deze top markeert inderdaad de grens met Andorra.

Bovendien was ik een paar jaar geleden al naar dit toevluchtsoord gekomen vertrek uit Andorra meer precies van de Arcalis station, waar de wandeltijd slechts 2u30 is. Ik was langs gekomen Vijvers van Goueille. Deze andere route is werkelijk weelderig.

Weet u echter dat de sector omzichtigheid vraagt? Ja, we zijn in het hooggebergte! Er kan bijvoorbeeld midden in de zomer sneeuw vallen, er kunnen stormen zijn... kortom, u moet de weersvoorspelling in de gaten houden voordat u vertrekt, om niet in delicate posities te komen.

Refuge ID-kaart

Volledig in steen gebouwd tijdens de 1^leeftijden wereldoorlog door het bedrijf van Alais en de Camargue die Pechiney werd in 1950, het is de bedoeling om de arbeiders te huisvesten die werken aan een keerdijk en een watergalerij die wordt gebruikt voor de aluminiumfabriek. Deze eerste constructie werd gebruikt door wandelaars en herders tot in de jaren 1980. De Club alpin des montagnards ariégeois, aangesloten bij de Franse Federatie van Alpen- en Bergclubs, renoveert het gebouw zodat het een bewaakt toevluchtsoord wordt. Het was in 1994 dat er een grote uitbreiding werd uitgevoerd met behoud van het originele stenen gewelf dat al zijn charme geeft aan dit berghut.

Tegenwoordig heeft het toevluchtsoord:

• 8 slaapzalen variërend van 5 tot 6 bedden met elk een deken, ideaal in deze COVID-periode om met vrienden naar boven te gaan!
• een gemeenschappelijke ruimte en een onafhankelijke tassenruimte
• een winterverblijf met 11 plaatsen geïntegreerd in het bewaakte gedeelte tijdens de openingsperiode
• een oppasperiode van eind juni tot half september en op reservatie in juni en van half september tot oktober
• een conciërge: Guillaume Jolibert, die diensten aanbiedt: catering; drankjes ; lunchpakket.

Aarzel niet om uw bezoek aan de refuge goed voor te bereiden om deze pagina te lezen !

De kwaliteit van de opvang wordt beoordeeld door de kwaliteit van de voogd ... *

Ik wilde deze zin gebruiken uit een Google-recensie van * Laurie, Christel en Axel (België) in augustus 2019. Na een zware klim zijn we tevreden met het aangaan van een echte uitdaging.

Het welkom dat de bewaker ons bij aankomst zal geven, zal de kers op de taart zijn.

De conciërge is de "dirigent" van de sfeer ter plaatse en het leven van de schuilplaats. Zijn manier van leven is bijzonder, hij leeft op grote hoogte tijdens de zomermaanden. We vergelijken zijn manier van leven vaak met die op een boot. Trouwens, de uitdrukking "zee van wolken" die vaak te bewonderen is vanuit de Fourcat-hut, krijgt zijn volle betekenis?

Daarboven is het Guillaume de eigenaar van de plaats, vergezeld van zijn trouwe partner Django, een mooie border collie, herdershond, hier is het de waakhond. En Guillaume is een geweldige keeper! Hij is heel voorzichtig met wandelaars. Het beïnvloedt een familiale en ontspannen sfeer die noodzakelijkerwijs uitnodigt tot delen. Als het weer het toelaat, drinken we een drankje op het terras waar we kunnen kletsen met andere wandelaars en de marmotten voor hen zien spelen en fluiten.

Guillaume is een bewaarder van de "cru" afkomstig uit Ariège, hij is gehecht aan de lokale cultuur en wil de fijnere dingen van het leven delen door lokale en voornamelijk biologische gerechten te bereiden:

• bier: Valax d'Ax les thermes,
• het boerenbrood van Ax les thermes,
• de biologische boerderij koe tomme kaas van Carregaut de Castelnau Durban,
• de koekjes van de molen,
• vleeswaren en vlees ook lokaal,
• de voornamelijk biologische kruidenierswinkel (meel, linzen, chocolaatjes, enz.)

Naast de goede producten van hier is Guillaume een goede kok, zijn rode linzensoep is to die for! In feite is deze bewaker de geïncarneerde vriendelijkheid en tijdens de maaltijd komen we hem natuurlijk een handje helpen, zetten we de borden op de tafels, ruimen we de borden en het bestek op, want vaak nemen alleen en zo vriendelijke wandelaars deel aan het leven van de toevlucht door deze uitwisseling. Een ECHTE vriendelijke en participatieve sfeer. En vergeet hem de dag ervoor niet om de prachtige picknickmand voor de volgende dag te vragen, want terwijl je slaapt is hij bezig met afwassen, de gemeenschappelijke ruimte schoonmaken en picknickmanden, het maakt hem 's ochtends minder te doen. ?

Guillaume is ook een berggids, een ideale professional om u te adviseren over de technische details van uw reisroute, daarnaast kent hij de omgeving goed, hij kwam er als kind.

terug naar het startpunt

De dag dat ik wegging, had ik het geluk dat ik naar beneden kon komen met een gezin dat ik in de refuge had ontmoet. We namen de tijd om samen de terugreis te maken, langs dezelfde route als op de heenreis. Carole en Cédric, hun twee dochters Marion en Romane van 10 en 7, zijn fan van wandelen in de Pyreneeën. We bleven hangen. Vooral sinds de uitdrukking "De wereld is heel klein" kreeg zijn volle betekenis dat weekend.
Gelegen op de grens van de Haute-Ariège en Andorra, midden in de PNR van de Ariège Pyreneeën in het hoogste toevluchtsoord van de Ariège, kwam ik dit echtpaar tegen uit mijn geboorteland Cantal. En terwijl we aan het chatten waren, hebben we gemeenschappelijke vrienden en gingen we naar dezelfde scholen… Gek!

Solo gaan nodigt ons gemakkelijker uit om ons tot anderen te wenden, meer aandacht te besteden aan de omgeving en aan de mensen om ons heen.. ?