De Ariège des Sommets: 5 sportieve beklimmingen om absoluut te doen

De toppen van de Ariège zijn voor mij geen ontdekking. Ik had er in het verleden al enkele op een rijtje gezet, vooral tijdens mijn oversteek van de Pyreneeën in 2002, en ik wist dus al intens veeleisende natuur.
Als de schijnwerpers vaak op de prestigieuze 3000m van de Hautes-Pyrénées en de centrale Pyreneeën staan, het zou zonde zijn om de Ariège achter deze heldhaftige showcase te plaatsen door haar toppen als secundair te beschouwen.

De Ariège lijkt in mijn ogen een beetje op het wilde paard van de Pyreneese kudde, het paard dat je op het eerste gezicht niet opmerkt, maar waarvan het bijzondere enthousiasme, aanvankelijk gemaskeerd door een bedrieglijk classicisme, uiteindelijk de aandacht trekt van de scherpste ogen. Ariège is een land van connaisseurs, gemodelleerd naar het gebruik van degenen die de sirenes van de spectaculaire en commerciële overtreffende trap de rug hebben toegekeerd.. En om er het beste van te maken, hier is 5 grote toppen die je zeker sterren in de ogen zullen doen kijken en waarvan de gemeenschappelijke noemer is om dichtbij een toevluchtsoord en een of meer meren te hebben.

️ De Pic Crabère (2 m): de meest panoramische

Verre van de hoogste of moeilijkste te zijn, heeft de Crabère toch een hoge waardering onder wandelaars. Waarom en hoe ? Daarom de bult van de Crabère, beschermd tegen elke omringende concurrentie, biedt een uitzonderlijk 360°-panorama op de keten en in het bijzonder op de hoge Spaanse massieven van Aneto en Maladeta. Een spectaculaire uitkijktoren die je de pijn van de geduldige beklimming doet vergeten.

Bekendheid is in feite niet zonder inspanning. Dit is de les die de Ariège de wandelaars leert. Niets is hier gratis. Het spektakel wordt betaald in uren wandelen, hoogtemeters en zweet, waardoor het des te meer waarde krijgt.

Het ontdekken van de Cirque de l'Étang d'Araing vanuit Frechendech geeft de indruk het paradijs binnen te gaan, vooral als je, zoals wij, door de wolkenzee tevoorschijn komt die de Couserans plotseling in toom houdt. Een show die nooit moe wordt van verwondering!

️ Mont Valier (2838m): de meest iconische

De Valier is voor de Ariège wat de Matterhorn is voor Zwitserland of de Triglav voor Slovenië. Een berg van hart, met een silhouet dat van veraf herkenbaar is, een sterk symbool waar de trots van het Ariège-zijn geworteld is.

De klim naar Valier, meer dan een beklimming, lijkt hier op een pelgrimstocht. Je gaat daarheen met vrienden of familie om de ziel van het territorium op te snuiven en je pact van verbondenheid te hernieuwen.

We stoppen zo vaak naar Estagnous, bij Stéphane en Laurent, een historisch adres op weg naar de top, waar je kunt praten over de bergen, tussen lijden en vervoering, onder het genot van een goede maaltijd in een levendige sfeer.

De Valier blijft een unieke ervaring. Ten eerste door zijn unieke sfeer, onthuld door de collectieve en dagelijkse energie van de kanshebbers op de top. Door de aanzienlijke inspanning die nodig is om het daarna te bereiken. Nogmaals, de Ariège is niet gemakkelijk over te halen, omdat de verovering ervan een lange en soms uitputtende reis is. Onderweg doorbreekt een reeks opmerkelijke koele oases de test van de druppel. Het is hier de majestueuze waterval van Nerech of daar de gastvrije oevers van de Round Pond. Een verademing op weg naar deze top die, eenmaal bereikt, de ondefinieerbare voldoening geeft geridderd te zijn door de Ariège.

️ De Pique Rouge de Bassiès (2676m): de meest originele

Doorgangspunt bijna verplicht, ongeacht de gekozen klimroute, het toevluchtsoord van Bassiès diende als lanceerplatform voor deze nieuwe beklimming. De inrichting van de refuge is op zich al een omweg waard.

Lde vijvers van Bassies, centrale juwelen van een schilderij van onbeschaamde perfectie, zijn de donkere kobaltfragmenten van een grotere puzzel, gebeeldhouwd in een rotsachtige omgeving waaromheen pieken van iets meer dan 2000 meter de farandole vormen.

Bassiès heeft het gezicht van deze immense natuurgebieden die rust en vleselijke schoonheid destilleren in een onfatsoenlijk vertoon van verleidelijke visuele elementen.

Foto: boven de vijvers van Bassiès @Ariège Pyrénées Tourisme – D.Genestal_Carnets de Rando

De route die vanuit de haven van Bassiès naar de top van de Pique Rouge leidt, onderscheidt zich van de andere toppen die hier worden gepresenteerd door zijn overlappend karakter en hangt in evenwicht tussen twee valleien. In de Ariège is het gebruikelijk om boven de wolkenzeeën te zweven. Een gewoonte waarvan de essentie tot uiting kwam tijdens mijn bezoek toen ik van pas naar piek oscilleerde naar mijn verre doel.

De finale onthult een meer mineraal gezicht waar kleine vijvers spelen voor uitverkochte menigten omringd door een publiek van kapotgeslagen blokken. Daarboven is een nieuwe schoonheid, een steil eindpunt aan de rand van de Raspe waarachter het massieve blok van Montcalm en Pica d'Estats opdoemt.

Krachtig.

Foto: de top van de Pique Rouge de Bassiès @Ariège Pyrénées Tourisme – D.Genestal_Carnets de Rando

️ De Montcalm (3077m) en de Pica d'Estats (3143m): de meest klassieke

Twee pieken voor de prijs van één. Een mooie dubbel die de grens van 3000 passeert. Ze zijn ook de laatsten die dit doen voor kandidaten om vanuit Hendaye de Pyreneeën over te steken. Beweren dat je je naam in marmer schrijft, vereist, zoals zo vaak, een vervulling veeleisende voorrondes vanaf de parkeerplaats van Artigue. De tussenstop voor de nacht om toevluchtsoord van het Etang du Pinet is vaak de optie die wordt gekozen door degenen wiens wilskracht ontbreekt bij de gedachte om de twee toppen op dezelfde dag te beklimmen.

Slapen in de berghut geeft je ook de mogelijkheid om te profiteren van deze zonsopgangen boven een zee van wolken, waarvan de Ariège hier het geheim heeft. De heldere, grazende glinsteringen van de dageraad zullen dan de kale hellingen van dit kleine blok van bij uitstek minerale pieken met goud bedekken.

Hier versmelten de voetstappen met rotsen in oker- en oranjetinten waardoor de Ariège op de Atlas lijkt, terwijl het niet op Mars lijkt.

Een atypisch decor, fascinerend sober, dat me doet denken aan de GR®20. Ik loop hier in mijn eigen voetsporen en keer twintig jaar later terug naar het theater van voorbije avonturen op de HRP. Het kruis van de Landgoederen verrijst uiteindelijk, bedekt met de kleuren van Catalonië, dat een helling van de top deelt met de Ariège, en herinnert te allen tijde aan de specificiteit van zijn grensoverschrijdende karakter.

️ De Pic de Tristagne (2878m): de wildste

De naam Tristagne blijft onveranderlijk verbonden met die van Etang Fourcat, nog zo'n Ariège-paradijs dat je nooit meer wilt verlaten als je er eenmaal bent.

Net als Bassiès behoort de site van Etang Fourcat tot die plaatsen waar de tijd stilstaat en waar het waanzinnige tempo van de wereld alle grip lijkt te verliezen. Niet alleen voor de grote landschappelijke waarde die zich daar ontvouwt, maar ook voor de mensen die er wonen.

Zoals vaak het geval is in de Ariège, is er een liefdesverhaal tussen een plaats en mannen wier hart sterk klopt in de schuilplaats waar het wordt verteld. In deze categorie bereikt de Étang Fourcat nieuwe hoogten, een herhaald theater, in mijn persoonlijk geval, van sterke en onvergetelijke menselijke ervaringen.

Een massieve muur gebouwd boven het hypnotiserende blauwe water van de Étang Fourcat, de Tristagne nodigt wandelaars uit om het uit te dagen. Het is bereikbaar via een korte maar verrassend aangename route. Een zeer speelse finale die in de laatste meters krankzinnige alpenvluchten loslaat om te domineren, terwijl je koorddansers speelt, Etang Fourcat aan de ene kant en Andorra aan de andere kant.

Wilder dan de vorige, is de Tristagne naar mijn mening de uitdrukking van deze avontuurlijke Ariège die, ondanks bescheiden hoogten, mooie staaltjes van moed weet te bieden aan liefhebbers van sportklimmen. Een voorbeeld van wat het territorium onder de motorkap heeft, want twijfel er geen seconde aan, de moeilijkheidsschuif is bij deze selectie nog lang niet tot het maximum gepusht!

Vind de blogpost van David op de blog van Wandel notitieboekjes ????