Wandelen in de winter in de Ariège Pyreneeën: de rots van Scaramus

De winter is een goed seizoen om de berg in een ander licht te ontdekken. Het snowpack maakt sommige plaatsen zonder uitrusting minder toegankelijk, dus je moet sneeuwschoenen aantrekken om op avontuur te gaan in wilde oorden. De rots van Scaramus is een bekende top van de Ariège Pyreneeën, is het mogelijk om in het weekend onder begeleiding van een gids op pad te gaan om af te wijken van de gebaande paden. Ik raad je aan een meeslepend verslag van mijn twee dagen volledig geïsoleerd van de beschaving, met een nacht onder de sterrenhemel in een pastorale hut. 

Vertrek vanaf de Col de Marmare 

Het is hier, op het niveau van Marmare pas parkeerplaats, wat het begin is van de populaire Pla de Sept Cases-wandeling. Nadat we ons deze twee dagen bij Loïc, mijn gids, hebben gevoegd, verdelen we het gewicht van ons eten voor de nacht in onze hut in onze tassen. Het is zeker, we zullen vanavond niet verhongeren met de geplande fondue. Vanaf de pas beginnen we aan de klim op de bosweg naar links die naar de Pla de Sept Cases leidt. Toen we op het plateau aankwamen, was de sneeuw veel meer aanwezig, waardoor we genoodzaakt waren sneeuwschoenen aan te trekken. om niet te veel te zinken, vooral niet met onze big bags voor de nacht. 

De tour van Pic Geral in de voetsporen van bosdieren 

Na het afgeven van onze spullen bij de herdershut vervolgen we onze weg richting Pic Geral. Het weer begin februari is nogal grillig, sneeuwbuien volgen elkaar op afgewisseld met zonnige perioden. Als een fotonegatief onthullen dierensporen hun onzichtbare aanwezigheid voor ons: hazen, vossen, wilde zwijnen... We gaan rond de Pic Geral, die we niet zullen beklimmen, maar gaan liever naar de oude koninklijke mijlpalen aan de kant van de Col de la Gardie. 

De eindpunten van de Leie, overblijfselen van de bescherming van de bossen in de Middeleeuwen in de Ariège 

In de middeleeuwen waren er veel smederijen in de vallei die op kolen werkten. Om deze houtskool te produceren, kappen de arbeiders de bomen van de prachtige bossen van de Ariège. De negatieve impact op de fauna en flora bracht de koning er echter toe om een ​​deel van het bos af te bakenen met het koninklijk zegel om het te beschermen. Rondom de rots van Scaramus kan men bepaalde uiteinden van de Leie nog goed bewaard zien. Gelukkig wist mijn gids precies waar ze te vinden waren, want het kan al snel een speurtocht worden als je de omgeving niet kent. 

Avond in een herdershut met fondue uit de Ariège 

Na onze kleine tour van Pic Geral, hebben we besloten om de beklimming van de rots van Scaramus te bewaren voor de volgende dag bij zonsopgang, het weer zou 's nachts moeten verbeteren. 

De pastorale hut wachtte op ons voor de avond. Allereerst moesten we hout sprokkelen om het vuur te voeden waardoor we de juiste temperatuur konden behouden terwijl buiten de graden kelderden. Daarna maakten we een klein aperitief met lokale bieren en daarna de lokale kaasfondue, zeer gewaardeerd na een dag wandelen in de sneeuw. Toen de avond ten einde liep, ging ik naar buiten om te zien of het weer verbeterde zoals verwacht en viel ik onder een sterrenregen, wat veelbelovend was voor de zonsopgang?

Een magische zonsopgang bij de Rots van Scaramus 

Na een zeer warme nacht te hebben doorgebracht, ging om 4 uur de wekker om op tijd op de top van de Scaramus-rots te zijn om de zonsopgang boven de Ariège Pyreneeën te bewonderen. We trokken onze sneeuwschoenen aan en vertrokken met ontbijt in onze tassen. In het licht van onze koplampen konden we verse vossensporen zien. Ik voelde me alsof we op hun grondgebied waren.

Halverwege de beklimming deden we onze koplampen uit, omdat het opkomende daglicht ons vrij duidelijk liet zien. De zon begon naar buiten te gluren en verlichtte de hoogste toppen eerst met felrood, zoals Mount Valier. 

Toen namen de Pic Fourcat en zijn omgeving de lucht van poollandschappen aan, versterkt door de wind die ons kwam destabiliseren en in onze huid bijt. 

We waren alleen op de rots van Scaramus, tegenover de rauwe schoonheid van de besneeuwde toppen. Toen moesten we de weg terug nemen om terug te keren naar de bewoonde wereld. Een broos en heimelijk silhouet heeft zich in de verte geschetst. Eindelijk zagen we een gems op de vlucht slaan voor de eerste mensen van de dag. Hoe hoger de zon aan de hemel stond, hoe meer wandelaars we zagen. Onze kleine wilde parenthesis eindigde waar het was begonnen, op de Col de Marmare. 

Als je dit micro-avontuur rond de rots van Scaramus wilt doen, aarzel dan niet om contact op te nemen met het gidsenbureau in Ax-les-Thermes. De gidsen bieden wandelroutes aan die aangepast zijn aan uw niveau.