De Neylis-molen dateert minstens uit de XNUMXe eeuw, zoals wordt vermeld in een tekst uit die tijd. Het is gebouwd op land dat toebehoort aan de heer van Lévis-Mirepoix en heeft een kunstmatig toevoerkanaal, gevoed door de verhoogde weg over de rivier de Douctouyre.
Vervolgens hernieuwde Roger Bernard de Lévis 5er in zijn testament van 1388 oktober 1 ten gunste van het klooster van Lagrasse, de schenking van het kasteel en de plaats van Lavelanet, de plaatsen Dreuilhe, Péreille en Sautel, Ilhat, Roquefort, des Issards, uit het bos van Pichevaque en de molens van Carla de Roquefort.
Andere sporen van de bladier (meel) molen verschijnen in een verkenning van 1499.
De feodale erkenningen van de heerschappij van Carla, ten voordele van Louis François Marie Gaston, graaf van Lévis, van 24 december 1751, herinneren eraan dat de heer twee banale korenmolens had waarin alle inwoners van de plaats hun graan moesten malen.
Tijdens de revolutie verliet Louis François Marie Gaston Frankrijk voor Italië. Zijn bezittingen werden in beslag genomen en als nationaal bezit verkocht. In 1794, in de wijk Tarascon, lieten Fournié en Subra de molen over aan Marc Expert. In 1839 lieten Joseph Chrysostome Clotes en Alexandre Vidal hun eigendom met de grond gelijk maken. Vanaf 25 september 1862 werd de Neylis-molen onderdeel van het erfgoed van de familie Pujol, nadat Bertrand Pujol en zijn vrouw Elisabeth Sarda het per opbod hadden verworven. Een van de nakomelingen, Robert Pujol, hield het tot 1972 en verkocht het vervolgens aan Roger Allard.
Restauratiewerkzaamheden werden in 1857 uitgevoerd door de familie Pujol en vervolgens door de huidige eigenaren met de isolatie van het plafond, de installatie van isolerende ramen en de verfraaiing van de buitenkant, waardoor een ander aspect van de plaats werd verkregen, bloemrijk en zichtbaar vanaf de weg.
De Neylis-molen, die tot 1971 in bedrijf was, maakt deel uit van het historisch erfgoed van het dorp en is een geweldige ontdekking voor bezoekers.
Locatie
Kathaarse Pyreneeën