De Tour des Pérics in duo

In juni 2020 besloten we om om 2 uur te gaan, zwervend over de wandelpaden en semi-autonomie. Dit alles in de Pyreneeën! We dachten even na over wat we wilden doen op het gebied van roaming: een deel van het GR10, een stuk van pad van de fellows. Toen draaiden we ons eindelijk om de Tour des Pérics. Wij vertellen je waarom!

Wat is de Pérics-tour?

• Een lus van toevluchtsoord naar toevluchtsoord tussen Haute Ariège (Orlu-vallei en Besines) en Capcir (Pyrénées Orientales)
• Een perfect gemarkeerde reisroute, verdeeld over 4 dagen.

Waarom hebben we voor deze roaming gekozen?

• Omdat we vertrekken aan het begin van het wandelseizoen, dus we wilden niet te lang of te intens zwerven. Deze is perfect omdat het 4 dagen is.
• Het is een omzwervingen van toevluchtsoord naar toevluchtsoord, dus om niet teveel gewicht te dragen, kozen we voor semi-autonomie: we nemen soms onze avondmaaltijden in een toevluchtsoord, maar we zijn autonoom voor de nachten omdat we in een tent slapen.
• Omdat de Pérics-tour een zwerftocht is tussen Ariège en Pyrénées Orientales, twee bestemmingen die we bijzonder leuk vinden: overal meren, prachtige uitzichten op de toppen, passages in gigantische heidevelden, wandelingen tussen haakpijnbomen en ceders.

Ga, ik vertel je meer! Op deze manier!

Dag 1 - vertrek vanuit Orlu

Parkeergarage Fanguil ➜ Refuge d'en Beys

Om op het circuit te komen, aan de kant van de Ariège, zijn er twee oplossingen: parkeren bij Orlu en de lus starten via En Beys, of parkeren bij Hospitalet en klimmen via Les Besines. We kozen ervoor om aan te vallen via de Orlu-vallei. Dus parkeerden we op de parkeerplaats van Fanguil.

Wat je moet weten is dat we bij het verlaten van Orlu een (kleine) wandeldag toevoegen aan onze 4-daagse roaming 🥾

Het oversteken van het Orlu-reservaat is een buitengewoon moment. In Ariège heeft iedereen het over het Orlu-reservaat als het gaat om wandelingen in een zeer ongerepte omgeving. En nu hebben de mensen gelijk! De jasse d'en Gaudu, begrensd door de Oriège, is het huis en de speeltuin van families van marmotten en gemzen. Het is een heel ontroerend moment om ze dicht bij ons te zien evolueren.

Onze tijd nemend en geladen als muilezels (allemaal hetzelfde!) We kwamen aan bij het toevluchtsoord d'en Beys met een wandeling van 3u30. Het was heet en mooi, maar we realiseerden ons al snel dat we vanavond wat donderslag zouden gaan horen. Het weer was erg stormachtig.

Dag 2 - van Refuge d'En beys tot refuge des besines

Na een nogal stormachtige nacht (in het echt was de storm in de oostelijke Pyreneeën, maar met de echo had ik de indruk dat hij boven ons was), gingen we om 9 uur onze lunch halen van 3 uur naar de refuge. Wat best grappig was, was dat we 2 groepen van 4 jonge mensen waren, die tegen die tijd allemaal opstonden om aan de wandeling te beginnen, en de groep van 50 mensen van in de vijftig was bij zonsopgang wakker geworden. Om weer op pad te gaan ... we nee langer dezelfde wandelgewoonten hebben! haha

Kortom, we gaan op dag 2 weer richting Besines wat qua weer perfect belooft te worden. Deze etappe stelt ons in staat om te profiteren van de meren boven d'en Beys, in het bijzonder de vijver van Faury, waar het erg aangenaam is om even te pauzeren.

Na deze vijver worden we geconfronteerd met een landschap dat nu eens maanachtig is, heel stenig, dan weer de Mongoolse steppen waardig, als we links van ons een stuk van de enorme Lanoux-vijver zien. Ga verder naar Coll de Coma d'Anyell. Je voelt duidelijk de Catalaanse invloed op de ign-kaart met de namen van de toppen.

Het landschap verandert zodra je afdaalt: aanvankelijk heel graniet, maar geleidelijk zink je weg in een prachtige vallei bedekt met rododendrons en prachtige voorouderlijke dennen. We komen na 5 uur wandelen aan in de berghut van Besines, genesteld in deze kleine wilde omgeving.

Nadat we de tent hebben opgezet en onze kleren hebben gewassen, zitten we op het terras, met uitzicht op de Besines-vijver, een biertje te drinken in afwachting van de maaltijd die niet veel later wordt opgediend. Daar treffen we dezelfde wandelaars aan als de dag ervoor.

De warme gerechten zijn geruststellend en de maaltijd vriendelijk. Die avond spraken we met 2 Belgen, een vader en zijn dochter, die te voet via de Carlit uit Font Romeu kwamen. Twee geweldige sporters en liefhebbers van de Pyreneeën.

Dag 3 - van Refuge des Besines naar refuge des bouillouses

De nacht was erg rustgevend en ik ben goed aan het herstellen wat betreft mijn benen (aan de kant van Antoine is alles in orde, hij is goed getraind!). Des te beter, want de dag belooft lang te worden en het weer is slecht ...

Ik kijk er nu al naar uit om bij Les Bouillouses aan te komen, ik hou van deze plek. Vertrekkend vanuit Besines, steken we de jasse des Besineilles over op de GR tour des Pérics (gele en rode markeringen), en vanaf daar nemen we zoveel in onze ogen ... We lopen langs de Moulsut-vijvers, van een buitengewone groene, verankerd aan de voet van de cirque en puig Pedros.

We bereiken de Portella de Lanos waarvan de Lanoux-vijver onze ogen niet afwendt, tot aan de Coll de Coma d'Anyell. Door tijdens de afdaling naar de Rouzet-hut te stoppen voor een picknick, begrijpen we dat het weer zal veranderen, en dat we het risico lopen echt doorweekt te worden (en dat zegt weinig). De wind trekt aan, de lucht kleurt grijs… we gaan weer op pad met als doel snel bij Bouillouses aan te komen. De kleuren van deze vallei, in combinatie met het weer, zorgden voor een unieke sfeer: ik had de indruk in de Schotse hooglanden geprojecteerd te worden, een reis die ik twee jaar eerder had gemaakt.

Vanaf Portella de la Grava verslechtert het weer echt, we zijn duidelijk doorweekt haha ​​en het is nog niet voorbij, want de vallei om het meer van Bouillouses te bereiken is van een lengte die eindeloos lijkt!
Aangekomen bij de noordwestelijke opkomst van Lac des Bouillouses, besloten we het daar voor vandaag te laten. Het weer wordt wat beter als we besluiten de tent op te zetten, waardoor we onze spullen kunnen laten drogen, terwijl we ons gaan wassen bij het meer.

Het voordeel van het bivak is dat je stopt zodra je het zat bent ...

Vanavond zijn het gevriesdroogde maaltijden: spaghetti / bolognese, een traktatie!

Dag 4 - Van het meer van Bouillouses naar het camporells-toevluchtsoord

Na de nacht besluiten we uiteindelijk om niet rond het meer te gaan om de etappe van de dag ervoor af te werken, maar om een ​​kortere dag te maken en te relaxen bij Camporells (het ziet er zo mooi uit!).

We nemen daarom deel aan de Tour du Capcir, om de kruising met de Tour des Perics te bereiken. Het is een korte dag van 3u30 wandelen, door de capcir, een zachte ongerepte vallei waar je de wilde kant en de wandeling tussen kleine meren en moerassige gebieden kunt waarderen.

We komen aan bij de Camporells, en daar is het liefde op het eerste gezicht voor mij. Ik werd letterlijk verliefd op deze plek en de rust die er heerst.

Onder de ogen van de kleine en grote Puig Pérics landden we aan de rand van het water, op een zacht gras, omgeven door rododendrons.

We namen echt de tijd om te relaxen, te genieten van het leven: kruiswoordpuzzels, lezen, siësta... en onze voeten laten weken in het heerlijk warme water van het meer... Pas op, je kunt niet zwemmen, vissen heeft prioriteit.

Wat ons, naast de setting, het meest aan de camporells raakte, was vooral de familie die de refuge runt. De 3 kinderen leven in het hart van een natuur die ze als hun broekzak lijken te kennen en die verbazingwekkend onafhankelijk zijn! De bewakers zijn vriendelijk ... en bovenal is er echt respect voor natuurlijke hulpbronnen, energie-autonomie en een besef van het belang van zero-waste (droge toiletten, zonnepanelen ...).

De maaltijden worden in een goed humeur geserveerd, en het is heerlijk! Alles is huisgemaakt, tot aan het dessert en de honing gemaakt door Myriam en haar bijenkorven.

Kortom, ik kan je net zo goed vertellen dat ik na de nacht daar een gevoel van immens verdriet had toen ik wegging, dus ik had een rustgevend en vooral "echt" moment, zonder poespas.

Met Antoine zeiden we tegen onszelf dat we in de winter terug zouden gaan om te gaan langlaufen vanuit Formiguères!

Dag 5 - Van het toevluchtsoord van Camporells naar de parkeerplaats van Fanguil

Laatste stop op onze reis! We vertrekken weer op de GR, en al snel kijken we uit over de vijvers van de camporels, verspreid aan de voet van de Puig des Camporells die het geheel domineert. Het hoogste punt van deze etappe is de Pic de Mortiers, die ons waarschijnlijk het beste uitzicht van deze 5 dagen biedt!

In het noorden de oostelijke Pyreneeën, in het westen al onze Ariège toppen van liefde ♥️ Een immens gevoel van trots overvalt me ​​als ik de schoonheid van deze Ariège bergen zie! “Wat is het mooi bij ons”.

Overal langs de heuvelrug tussen de Pic de Mortiers en Puig de Terrers kijken de toppen naar ons, en het is wederkerig, we houden onze ogen er niet van af. De gemzen lopen aan onze rechterkant, alsof we er niet waren. We verdubbelen onze discretie om ze niet te storen. Het spektakel dat de natuur ons biedt is subliem.

We beginnen de afdaling vanaf de Coll, en daar begin ik de tijd lang te vinden… We kunnen duidelijk de zigzaglijnen in de vallei zien aankomen, en we weten al dat deze afdaling onze knieën zal slijten haha.

Het kostte ons 6 uur om naar de Parking du Fanguil te gaan, voor mijn deel uitgeput. Ik droom van een lekkere warme douche en een lange nachtrust!

Onze uitrusting voor deze reis:

• 2 zakken van 50L
• 1 tent
• 2 dekbedden
• 2 wandelmatrassen
• 3 kalebassen van 1.5 L
• Graanrepen
• Gevriesdroogde maaltijden
• Appels (doe dat nooit, het was een grote fout van onze kant !!! Ik wilde koste wat het kost fruit, maar appels wegen te veel!)
• Een verandering van bedrijf
• Flip-flops (dat is het echte leven)
• 1 IGN-kaart + kaart geladen op de telefoon