Leestips om Ariège op een andere manier te ontdekken

Hier is een kleine selectie van romans om in je koffer te stoppen!

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb er altijd van genoten om mijn ontdekking van een regio of een land te begeleiden door romans te lezen. Een soort afspeellijst met boeken, waardoor ik me onderdompel in de evocatie van een territorium, terwijl ik het zelf voor me heb. J'ai souvent vécu des émotions très intenses grâce à cette sorte de synchronisation entre les mots d'un auteur, ses descriptions d'un lieu ou d'une culture avec mon propre ressenti en tant que visiteuse, le tout dans le même espace- tijd. Het is een andere manier om jezelf onder te dompelen in een bestemming, door middel van literatuur.

Hier heb ik ervoor gekozen om u drie fascinerende romans en levensverhalen te presenteren die zich afspelen in de Ariège, waar elk individueel lot resoneert met de geschiedenis van het departement en zijn inwoners tussen het einde van de 19^Eme en het midden van de 20^Eme eeuw.

Angélina, de handen van het leven (deel 1) door Marie-Bernadette Dupuy – Het zakboekje

1878, stad St. Lizier, Angélina Loubet – dochter van een schoenmaker – wil maar één ding: een “costosida” worden, dat wil zeggen een vroedvrouw worden, zoals haar moeder, die voortijdig stierf. Het verhaal begint in de kloven van Pyremale, waar Angelina in het geheim en alleen in een grot bevalt. Dit liefdeskind is ook een onwettig kind, zijn vader, uit een rijke lokale familie, is vertrokken zonder hem enig nieuws te geven. Deze onaanvaardbare situatie destijds dwong haar haar baby bij een verpleegster in Biert te plaatsen om leerling-vroedvrouw te kunnen worden in het Hôtel-Dieu St Jacques in Toulouse.

Dagelijks leven in de bergwereld eind 19^Eme eeuw worden tegenstellingen tussen sociale klassen, dilemma's waaraan ongehuwde moeders werden blootgesteld, fijn beschreven. Romaans, het verhaal van Angélina, met zijn aandeel aan wendingen - zeker een beetje voorspelbaar - is boeiend en ontroerend. Ik werd vooral geraakt door de vermelding van de voorwaarden voor de uitoefening van het beroep van vroedvrouw in die tijd, tussen gebrek aan hygiëne, populaire overtuigingen en het gewicht van religie.

PS: als iemand een producer kent?, geef hem dan gerust deze saga (3 delen) in handen. Alles is aanwezig om er een geweldige serie van te maken: innemende karakters, romantiek, spanning, uiteindelijk zeer actuele maatschappelijke onderwerpen zoals vrouwenemancipatie of sociaal determinisme, alles in een droomomgeving, het dorp St Lizier en de bergen couseranaises!

Foto: J. Guichard.

De Manhantan berenwachter, Jean-Jacques Rouch – Pivat-editie

Aan het einde van de 19e eeuw dwong armoede de jongste bewoners van de Ariège om hun valleien te verlaten om bronnen van inkomsten te vinden. Sommigen worden "oursailler", met andere woorden een berentemmer, en reizen over de wegen van Frankrijk en de wereld. Het is dit lot dat de jonge Emilienne Pujol, net 18 jaar oud, wacht die haar familie en haar dorp Ercé verlaat, op zoek naar avontuur en vrijheid. Ze scheept in Bordeaux in voor Amerika met haar teddybeer Tâtai en haar hond Calou als enige metgezellen. Door de spoorlijnen te volgen, zal Lili opgaan in dit jonge land waar alles mogelijk lijkt.

Als de overgrote meerderheid van de roman zich niet in de Ariège afspeelt, vertelt het een uniek deel van de recente geschiedenis van het gebied. Het is een eerbetoon aan dit buitengewone beroep dat bestond uit het trainen van een teddybeer en het reizen over de wereld om dit spectaculaire dier tentoon te stellen.

Een bohemien leven maar ook van zwerven en gevaar ver van zijn familie en zijn roots. Het personage van Lili is een portret van een sterke vrouw, die vecht om te ontsnappen aan een vooraf bepaald lot, tussen armoede en onderwerping. Haar pad kruist in New York met dat van andere Ariège-bewoners die net als zij zijn geëmigreerd in de hoop op een beter leven.

Kleine waargebeurde anekdote verteld in het boek: al deze expats kwamen op zondag samen om te picknicken bij de beroemde Roc d'Ercé, een soort grote rotstafel in Central Park! Een klein stukje Ariège in hartje New York!

Mijn wilde jeugd door Djalla-Maria Longa – editie Glénat

Hier geeft Djalla-Maria Longa ons een autobiografisch verslag, een rauw en aangrijpend verslag van haar jeugd doorgebracht in de Massat-vallei. Eind jaren zeventig maakten zijn ouders de radicale keuze om in autarkie te leven en te vluchten voor alles wat de consumptiemaatschappij kon voortbrengen. Ze maken deel uit van die beroemde hippies die naar de Ariège kwamen op zoek naar een plek om te wonen in overeenstemming met hun idealen.

Geen elektriciteit, geen stromend water, geen uitgeruste keuken, geen stereo, geen speelgoed en geen school voor de acht broers en zussen. Een onvermijdelijk atypische en kleurrijke jeugd. Het dagelijkse leven van het gezin is echter niet gemakkelijk, tussen het vermoeiende werk van het land, de bijtende kou van de winter, de jaarlijkse controles van de nationale opvoeding of de bewegingen op het ritme van de ezel Antonio. Maar niets lijkt de levensprincipes van dit paar te kunnen verbuigen... totdat hun dochter Djalla-Maria vragen begint te stellen over deze manier van leven.

Het boek zet onvermijdelijk vraagtekens bij de keuzes die ouders maken en kinderen ten goede en ten kwade worden opgelegd. Een meeslepend en niet manicheïsch verhaal, doordrenkt met veel liefde en wederzijds respect. Kortom, dit verhaal brengt ons ertoe om ons af te vragen wat ons allemaal gelukkig maakt en welke weg we moeten nemen. Het pad van Djalla-Maria is dat van het schrijven, een droom die onbereikbaar kan lijken voor iemand die laat heeft leren lezen en schrijven. Ze is nu de auteur van negen boeken.