Ariège op de racefiets: 5 essentiële passen in de Pyreneeën!

Het is geen geheim maar elke fietser droomt ervan om alleen op de weg een pas te beklimmen om van elke omschakeling te genieten door het traject aan te passen, te genieten van het landschap en vooral, veilig te zweten en zonder te stressen dat je verrast wordt door een gekke auto.
Deze droom heb ik afgelopen juni meerdere keren kunnen realiseren op het circuit van 5 passen in Ariège Pyreneeën. We hadden 4 dagen om enkele van de routes te ontdekken die de bestemming fietsers te bieden heeft en als ik er maar één voor je moest kiezen en hoewel de keuze moeilijk is, zou ik deze aanraden.

Het circuit van 5 passen in Ariège

We hebben ervoor gekozen om het te doen in de richting die wordt aanbevolen door Ariège Pyrénées Tourisme (te beginnen met Port de Lers). We verlieten de Gite des Châtaigniers de Florac (een geweldig fietsonthaal) vroeg genoeg vanuit Surba om de 103km en 2400m D+ aan te pakken. Zoals de naam al doet vermoeden, staan ​​er 5 passen op het programma en beginnen we met Port de Lers (let op: Port betekent Col, niet op zoek naar een boot ondanks de vijver beneden, je zult meer paragliders dan vissers tegenkomen, hoewel …)

De haven van Lers

Zelfs als de start aan de verkeerszijde niet erg prettig is (het zal het enige moment zijn op 103 km), is het om beter te genieten van de rest van de kilometers waar de weg voor je open ligt ... veel anders is het minder grappig. Deze eerste beklimming is zeker de langste en moeilijkste van de dag.

Gelukkig zorgen de frisheid van de hoogte, de cascades van smeltende sneeuw en het landschap dat kan worden ontdekt over de kilometermarkeringen met een te optimistische gemiddelde verticale daling ervoor dat we in een gestaag tempo blijven trappen. De passen van de Ariège zijn kleine grappen omdat het percentage van de klim niet verraadt hoe broos delen kunnen zijn. Over 1 km kun je 3% verliezen over honderd meter voordat je een muur van 11% aanvalt ... maar het gemiddelde op de terminal blijft motiverend, in tegenstelling tot het gevoel van je dijen.

We deinzen dus niet terug, want ook deze passen weten ons af te leiden dankzij hun rust (niet het geluid van een ademloze motor of camper) en hun ongerepte schoonheid.

Doorgang door de Col d'Agnes

Eens de Port de Lers gepasseerd is, zetten we koers naar de Col d'Agnès, de 2e op onze lijst. Ondertussen genieten we van een zachte afdaling op het groene plateau dat de vijver van Lers verwelkomt waar koeien hun intrek hebben genomen tijdens het middagaperitief. We stoppen voor een paar foto's (en we raden je aan hetzelfde te doen zonder te vergeten de stopwatch op de toonbank door te knippen) voordat we teruggaan naar de Col d'Agnès. Het is kort maar intens.

Aan het einde steekt de andere foto op het paneel zijn armen naar ons uit, maar... de opname die je niet mag missen is aan het begin van de afdaling op het volledige panorama.

Pas op, de afdaling is nogal technisch en lang tot de picknickpauze in Aulus-les-Bains maar zoals op al onze routes is de weg in uitstekende staat en de weinige passerende automobilisten letten goed op je. Je maag schreeuwt, dat komt goed uit want het dorp is perfect uitgerust om fietsers te huisvesten: supermarkt, bar, schone openbare toiletten met toiletpapier (ja, je leest het goed, geen struik nodig!), fontein. Wat meer ?

Oh ja, om veel andere fietsliefhebbers te ontmoeten om mee te kletsen en te praten om andere routes te vinden... voor de volgende keer. We zullen niet ingaan op het debat over de maten die het snelst stijgen, het belangrijkste is dat we allemaal omhoog gaan!

De Col de Saraille

We moeten al de weg op want de 3e pas van onze route wacht op ons. Meer discreet, het is voor mij een klein goed verborgen juweeltje. Wie verborgen zegt, zegt wegen speciaal voor jou, dus vertel de koers ook niet te veel. Richting de Saraillé-pas : we doorkruisen mooie rustige dorpjes met de beroemde Cominac schuren. Het uitzicht is volledig vrij op de bergen waarvan de toppen nog besneeuwd zijn. De benen beginnen moe te worden, maar afgezien van een flinke schop om zo dicht mogelijk bij een kerkje te komen, is de klim regelmatig.

De Col de Caougnous dan de Col de Port

Eenmaal op de pas is de afdaling ook aangenaam tot massat, ons laatste watervoorzieningspunt op het dorpsplein voordat we de dubbele en laatste beklimming van het parcours aanpakken: de Col de Caougnous gevolgd door Col de Port, van de 2 in 1 die niet kan worden geweigerd. De weg is heet, maar een licht briesje verkoelt ons. Deze laatste kilometers hebben geen moordende percentages, integendeel, we zijn blij dat we deze richting van het parcours hebben gekozen. aangekomen op de Col de Caougnous, stelt mijn metgezel voor om een ​​kleine omweg te maken langs de muur van Péguère die links wordt aangegeven. We ontdekten het de dag ervoor en vreemd genoeg verleidt een tweede klim me niet, maar ik zal deze suggestie daar achterlaten als je daar zin in hebt!

De laatste kilometers naar de Port de Lers laten los en we worden op de top begroet door een paar ondersteunende koeien en vooral de spaarbar van de Auberge du Col de Port. Een beetje Orangina terwijl je geniet van dit 5e fotopaneel (vergeet dat nooit) en het landschap.

We dalen zachtjes af (of niet omdat we een plons in het zwembad hebben) over een goed geruimde en onderhouden weg. De hitte van de terugkeer naar lage hoogte baadt onze toch al stinkende truien, de meter flitst, de 100 km worden overgestoken ... meer dan een paar tot het zwembad (had ik dat al gezegd?)

We vinden ons onderkomen met vermoeide dijen, pijnlijke billen maar tevreden geesten. Wauw! We hebben onze ogen EN onze benen er vol van gehad, genoeg om elke fietser blij te maken. Nu is het jouw beurt om deze routes te verkennen manque en als je geen ideeën meer hebt, heb ik een aantal 'andere cursussen' verkend die ik vertel je over direct op mijn blog!